Art.R.Olbiński

No co ja zrobię. że to lubię

Bertolt Brecht
Wspomnienie o Marii A.
1
Owego dnia w modrym miesiącu wrześniu
W ciszy pod drzewem młodej śliwy
W ramionach mych tę cichą, bladą miłość
Jak sen uroczy tuliłem – szczęśliwy.
Nad nami obłok stał na letnim niebie,
Długom oderwać nie mógł odeń wzroku –
Tak biały był i tak wysoko bardzo.
A gdym wzniósł oczy, było po obłoku.
2
Od dnia owego cicho przepłynęło
Pomimo nas tak wiele już miesięcy
I drzewa śliw na pewno dawno ścięto.
Chcesz wiedzieć coś o tej miłości więcej?
Powiem: przypomnieć sobie jej nie mogę,
Lecz nie zaprzeczam, że wiem o kim mowa.
Ale jej twarzy, wierz mi, nie pamiętam,
Wiem tylko to,żem wtedy ją całował.
3
O pocałunkach zapomniałbym takŜe,
Gdyby nie było owego obłoku.
Pamiętam go i będę juŜ pamiętał –
Tak biały był i płynął tak wysoko.
Te śliwy może jeszcze teraz kwitną,
Owa kobieta może po raz siódmy matką.
Lecz obłok ten kwitł tylko minut parę,
A gdym wzniósł oczy, już unosił wiatr go.