Rozpłakało się znów niebo
Troską nadaremną.
Bo lituje się nad tobą,
Smuci się nade mną.

Każde z nas na drugim brzegu
Ten swój kamień toczy.
I nie mamy chwilki małej,
By popatrzeć w oczy.

Za szeroka jest ta rzeka,
I z głęboką tonią.
Mogę tylko z mego brzegu
Pozdrowić Cię dłonią.

Może słońce dobrotliwe,
Rozbłyśnie na niebie.
To po tęczy jak po moście
Przybiegnę do Ciebie.

dodane na fotoforum:

• Makro
• Makrofotografia
• Najpiękniejsze urok
• Jak w garnku
• Bajecznie
• wszystko co masz
• Wszystko w garnku
• Garnkowicze