Rusałka żałobnik (Nymphalis antiopa) to jeden z polskich rekordzistów pod względem długości życia imago, a więc postaci dorosłej, ostatecznej, czyli motyla. Występuje tylko w jednym pokoleniu a mimo to widzimy go niemal cały rok. Jak to możliwe? Otóż motyle wychodzą z poczwarek w wakacje, w drugiej połowie lipca i latają aż do później jesieni po czym hibernują, czyli zapadają na kilka miesięcy w sen zimowy. Do przezimowania wybierają spękania kory, dziuple, sterty gałęzi a nawet piwnice i strychy leśnych budynków gospodarczych czy leśniczówek. Mogą pojawiać się również w naszych ogrodach.
W przeciwieństwie do wielu innych gatunków motyli żałobniki praktycznie nie przesiadują na kwiatach.
Gąsienice rusałki żałobnika żerują głównie na brzozie brodawkowatej, brzozie omszonej oraz na wierzbach: iwie, szarej oraz uszatej. Składają jaja w złożach, nawet po 100 sztuk. Gąsienice przez pierwszy okres swojego życia żyją gromadnie w gniazdach utworzonych ze sprzędzonych liści. Dopiero w ostatnim stadium wybierają samotny tryb życia;
Żałobnik to motyl typowo leśny. Spotkamy go w lasach liściastych i mieszanych, zwłaszcza w brzezinach i lasach łęgowych w dolinach rzek.
Sok brzozowy to główny składnik pokarmu imago. Pozostałe składniki odżywcze rusałki te pobierają z piaszczystych lub żwirowych dróg leśnych.
W dawnych wierzeniach motyl ten był uważany za przeklętego, a jego zimowanie w czyimś domu miało oznaczać śmierć któregoś z domowników. To również jedna z hipotez nazwy gatunkowej.

dodane na fotoforum:

• motyle
• Owady