KISZYNIÓW

Gdy powstał problem, które miasto ma być centrum administracyjnym nowo powstałej carskiej guberni, pod uwagę brano Bendery, Orgiejów (Orhei) oraz Kiszyniów. Ten ostatni niezbyt się do tego nadawał. Było to wówczas 7-tysięczne miasteczko z nędznymi domkami i kramami krytymi strzechami. Ponadto leżało w malarycznej dolinie rzeki Byk, prawego dopływu Dniestru. O tym, że zostanie jednak stolicą Guberni Besarabskiej zdecydował egzarcha – zwierzchnik i zarządca Cerkwi mołdawskiej. W Rosji carskiej hierarchia cerkiewna miała dużo do powiedzenia. Rozwój Kiszyniowa tak naprawdę rozpoczął się jednak później.
Dopiero bowiem w 1834 roku zatwierdzono generalny plan urbanistyczny miasta. Chociaż wypada wspomnieć, że latach 20. XIX w. znajdował się w nim jeden z ośrodków rosyjskich dekabrystów. To co obecnie oglądamy, zwłaszcza układ ulic centrum przecinających się pod kątem prostym, zostało wybudowane na podstawie tamtego planu. Ze zmianami wprowadzonymi po II wojnie światowej, podczas której w gruzach legło niemal 80 proc. mołdawskiej stolicy. Wcześniej, bo w 1871 r. otrzymała ona połączenie kolejowe z Tyraspolem. Rozwijał się przemysł, a z nim ruchy rewolucyjne.