Jest stromo, na oko koło 45st. podłoże ziemne, wilgotne, jak gładkie to śliskie. Na szczęście miejscami jakieś krzaczki się trafiają, kępki trawy, kamienie, nierówności dające pewniejsze stąpanie. Jak się zdarzy solidniejsze drzewko to akurat nie po właściwej stronie i trzeba w poprzek po strasznie śliskim. Ja bez wstydu przyznaję: miejscami szłam raczej na czworakach a prawie nigdy w postawie pionowej; ta tylko przy drzewku solidnie umocowanym w gruncie.
Fotka z miejsca przy ubezpieczającej solidnej brzozie. Widok uznałam za wystarczający i rzekłam: pas. Tyko jak stąd zejść?! Do tego Basia 2 była już na górze a Basia A pokonując jeszcze raz drogę (z dodatkowym kolosalnym obciążeniem- naszymi plecakami) zmobilizowała, pocieszyła, że tu już łatwo. Faktycznie, dało się bardziej bokiem i nie było źle. Tylko to zejście !