Piotrkowska 175

Nieruchomość przy obecnej Piotrkowskiej 175 została wydzielona z dużej posesji o nr hip. 722 (trzy pierwotne parcele o nr 181-182-183), zajmowanej przez kilkadziesiąt lat, od 1827 r., przez Paradyz.

Podział nastąpił w drugiej połowie lat 90-tych XIX w., kiedy ówczesny właściciel, Izaak Wiesel, sprzedał północną, mniejszą część nieruchomości (dz. Piotrkowska 175), Jakubowi Warchiwker.

Ok 1911 r. posesja przy Piotrkowskiej 175 przeszła w ręce Otto Jana Schultza i Towarzystwa Akcyjnego "Adolf Daube".

Dokumentacja z 1911 r., dotycząca budowy czteropiętrowej kamienicy frontowej, wraz z przyległymi oficynami i budynkiem poprzecznym, została złożona przez Otto Jana Schultza. Autorem projektu był Stanisław Józef Landau, sama budowa pod nadzorem inżyniera Lewka Dońskiego.

Od ok. 1913 r., do wybuchu II wojny światowej, nieruchomość należała do rodziny Zajbert (Bracia Zajbert - potomkowie Ruchli, najstarszej siostry Izraela Kalmanowicza Poznańskiego, należała do nich duża fabryka włókiennicza w kwartale Suwalskiej, Zarzewskiej, Praskiej).

Za Portalem Dawna Piotrkowska.