https://youtu.be/2vWObrj2Gww
Sophie Zelmani

Tylko dzieci potrafią zatknąć kij w piasku, uznać, że jest królową i obdarzyć go miłością.
=
Nie umiemy przewidywać najistotniejszego. Każdy z nas zaznał w życiu największych radości wtedy, kiedy nic ich nie zapowiadało. :)
=
Nigdy nie trać cierpliwości - to jest ostatni klucz, który otwiera drzwi.
=
Im dajesz więcej, tym większym się stajesz. Ale potrzebny jest ktoś, aby przyjmować. Bowiem dawać to nie znaczy tracić.
=
[...] miłe mi światło, jakie daje z siebie człowiek. Nie trzeba mi opasłej świecy. Tylko płomieniem mierzy się jej wartość.
=
Prawdziwa miłość zaczyna się wtedy, gdy niczego w zamian nie oczekujesz.
=
Jeżeli dajesz, otrzymujesz więcej niż dajesz. Byłeś bowiem niczym, a teraz stajesz się.
=
Miłość w swojej istocie jest pragnieniem miłości, o czym wiedzą tancerze - tworząc cały poemat ze zbliżania się ku sobie, choć
mogliby połączyć się od razu.
=
Nie wpajajcie [dzieciom] martwej wiedzy, ale dawajcie pewien styl myślenia, który pozwoli ująć istotę rzeczy.
=
[...] ten, kto kocha posąg, nie kocha gliny ani cegły, ni brązu, tylko zamysł rzeźbiarza.
=
[...] przywódca to nie ten, co ocala innych, ale ten, który ich wzywa, aby jego ocalili.
=
Ten, kto nie rozumie ludzi, w samej oazie szukałby wyjaśnienia religii oazy. Ale ci, którzy mieszkają w oazie, nic nie wiedzą o swojej siedzibie. Odnaleźć ją trzeba wśród bezdomnych nomadów, utrudzonych marszem przez piaski.
=
Bo nie umiera się za owce ani za kozy, ani za domy, ani za góry. Albowiem rzeczy trwają nawet wtedy, kiedy nic nie jest za nie składane w ofierze. Umiera się zaś po to, żeby ocalić tę niewidzialną więź, która je wiąże i przemienia w jedną ojcowiznę, w królestwo, w znajomą, rozpoznawalną twarz. Człowiek daje siebie w zamian za tę jedność, ponieważ buduje ją nawet, umierając.
=
Buduje się to, czym się jest, i nic więcej. [...] to, co budujesz, jest w gruncie rzeczy tym, do czego zmierzasz, i niczym więcej. Budujesz to, co cię zaprząta, i nic więcej.
=
Stajesz się kimś tylko w starciu z tym, co stawia ci opór.
=
Są prawdy wyższe niż twierdzenia Rozumu. Coś nas przenika i nami kieruje, ulegamy temu nie umiejąc zarazem określić.
=
Nie możesz kochać domu, który nie ma swego oblicza i w którym kroki są pozbawione sensu.
=
Jeśli nie chcesz mieć swego udziału w klęskach, nie będziesz go miał również w zwycięstwach.
=
Doskonałość osiąga się nie wtedy, kiedy nie można już nic dodać, ale kiedy nie można nic ująć.
=
Znosić zło jest sposobem, aby je zniszczyć.
=
Szanuję to, co trwa dłużej niż ludzie.
=
Wymagania i wyrzeczenia, które narzuca praca zawodowa, przeobrażają i wzbogacają świat.
=
Wspólnota nie jest sumą interesów, lecz sumą ofiar.
=
Niczego nie można zbudować na niewolnictwie, chyba, że bunty niewolników.
=
Miłość własna to przeciwieństwo miłości.
=
Zapewne są ludzie bierni, lecz bierność jest jakąś formą rozpaczy.
=
Cudowność domu polega nie na tym, że zapewnia schronienie, ogrzewa, czy daje poczucie własności, ale na tym, że powoli gromadzi w nas zasoby słodyczy.
=
Smak chleba, którym dzielimy się wspólnie, nie ma sobie równego...
=
Tylko nieznane przeraża człowieka. Ale dla tego kto stawia mu czoło, ono już nie jest nieznane.
=
Znacznie trudniej jest sądzić siebie niż bliźniego. Jeśli potrafisz dobrze siebie osądzić, będziesz mądry.
=
Cel uświęca środki. Tak, ale tylko wówczas, gdy środki nie są z tym celem sprzeczne.
=
Obowiązek rozpoznasz po tym przede wszystkim, że nie pozostawia ci on prawa wyboru.
=
Prawda nie jest tym, czego można dowieść, ale tym co upraszcza.
=
Ten, kto nigdy nie odczuwał pragnienia, nic nie wie o istnieniu błogosławionych źródeł, do których prowadzą gwiazdy.
=
Na jednostajny krajobraz, który nuży pasażera, załoga samolotu patrzy innymi oczyma.
=
Tylko Duch, jeśli tchnie na glinę, może stworzyć Człowieka.