Wilno -wakacje 2007

Katedra - Kaplica św. Kazimierza
Kaplica znajduje się na prawo od ołtarza, w południowo-wschodnim narożniku. Ta wspaniała budowla powstała na zlecenie Zygmunta III Wazy, który chciał uczynić z niej mauzoleum Jagiellonów i Wazów. Zamiar zrealizował jednak dopiero Władysław IV, który oddał biskupowi dzisiejszą kaplicę Wołłowiczowską, aby uzyskać w zamian narożnik katedry.
Autorem projektu, inspirowanego Kaplicą Zygmuntowską na Wawelu, był architekt królewski Matteo Castello a wedle innych źródeł Constante Tencalla, który kierował potem budową i który jest także twórcą Kolumny Zygmunta w Warszawie. Prace związane z budową kaplicy zajęły lata 1626–1636.
W pierwotnej postaci kaplica istniała jedynie do najazdu moskiewskiego w 1655 r.
W 1689 r kaplica została poddana renowacji. Dokonali tego, sztukator Pietro Peretti (wedle innych źródeł Giovanni Maria Gali) i malarz Michelangelo Palloni. Dzieło włoskich artystów śmiało kandydować może do miana najpiękniejszej kaplicy barokowej w Rzeczypospolitej i budzi zachwyt do dziś.
Wnętrze jej jest wyłożone różnokolorowymi, ciemnymi marmurami, piaskowcami i granitami przez co panuje tu trochę ponury nastrój ale jednocześnie miejsce to wzbudza pokorę i szacunek.
Główną ozdobą wnętrza jest stiukowy ołtarz dłuta Perettiego, ze srebrną trumną mieszczącą szczątki św. Kazimierza (1704). Co ciekawe, miała to być „prowizorka”, ale na szczęście po ukończeniu prac zrezygnowano z ustawienia planowanego srebrnego ołtarza.
Poniżej relikwiarza znajduje się cudowny wizerunek św. Kazimierza (ok. 1520 r.), tzw. trójręki, bowiem wedle legendy malarzowi nie udało się mimo trzech prób zamalować błędnie namalowanego elementu.
Po obu stronach stoją posrebrzane posągi Jagiellonów, wykonane w Krakowie w warsztacie Sebastiana Sali. Ukazano tu Jagiełłę, Władysława Warneńczyka, Kazimierza Jagiellończyka, Jana Olbrachta, Aleksandra, Zygmunta Starego, Zygmunta Augusta i samego św. Kazimierza.
Na lewo od ołtarza znajduje się ambona w kształcie kielicha – łączona przez legendę z Piotrem Skargą (miała być to przenośna ambona obozowa słynnego kaznodziei), choć w rzeczywistości pochodzi z końca XVII w.
Odrębną wartość mają freski Michelangelo Palloniego z 1692 r. – dwa wielkie na ścianach bocznych (Otwarcie trumny św. Kazimierza po stu dwudziestu latach i Wskrzeszenie dzieweczki przy grobie św. Kazimierza) oraz nie mniej ciekawe pod kopułą.