Jonasz Sprecher przed I wojną światową był jednym z najbogatszych lwowian. Na początku XX w. inwestował on głównie w budowę gmachów w centrum miasta, pomieszczenia w których potem z zyskiem wynajmował.
W 1911 Sprecher kupuje budynek przy pl. Mickiewicza (d. Mariackim 8) od księcia Ponińskiego, i zleca architektom Kasslerowi i Cybulskiemu sporządzenie projektu monumentalnego gmachu, który miałby stanąć na jego miejscu. Przypuszczalnie Sprecher, który interesował się nowinkami w architekturze, prosił architektów, aby wzorowali się na nowojorskich drapaczach chmur. Prace budowlane rozpoczęły się już w następnym roku. Trwały prawie 12 lat.

Kamienica Sprecherów była ostatnim, wielkim budynkiem zaprojektowanym i wybudowanym we Lwowie przed wybuchem wojny, a kompozycja jej elewacji i wnętrz zamyka ewolucję wczesnego modernizmu lwowskiego.