Od ciemnej grudki prochu;
która smoli ręce,
z namaszczeniem rzuconej
w Popielcową Środę,
cichutka radość wzbiera.
O rzuć prochu więcej,
na warkocz,na czuprynę,
w książeczki, na brodę…
Bo przecież od tej grudki
– wiosna w drzwiach kościoła,
(…) będzie więcej spowiedzi
i dobrych uczynków,
wiele rzeczy skradzionych
powróci w czas krótki
a wszystko się rozpocznie
po prostu od Środy,
i właśnie od popiołu…
od smolącej grudki.

- Ks. Jan Twardowski