zagadki natury...


niesamowita mgla, ktora zaczela sie dopiero od godz.9.oo rano poteguje sie coraz mocniej i okrywa drzewa szronem... cala okolica wyglada jak pokryta sniegiem...


https://www.youtube.com/watch?v=BLYkZfdHP7Y&feature=youtu.be


Jak śnieżne kwiaty ...

Kapryśna zima zmienia koloryt,
brzask otulony białawym szalem;
na wietrze krąży płatek niesforny,
rynna wylewa spóźnione żale.

Świat rozjaśniony śpi w lekkim puchu,
rankiem maźnięty różami zorzy;
a we mnie tyle dla ciebie uczuć,
ile gwiazd śniegu styczeń rozłożył.

Więc lekkość bytu świtem ogłaszam
(nostalgia puka, choć jej nie proszę),
Czasami nastrój figle mi płata,
dziś nucę radość z rozwianym włosem.

Zanim w pejzażu znów szaroburym
srebrzystej szadzi zabraknie attyk,
najczulszym słowem chcę cię przytulić,
jak śnieżne kwiaty, tak delikatnym.
Ewa Pilipczuk (2013)

Szadź nad rzeką...

Ponad śpiącą łąką snują się opary,
drobne kłoski turzyc w nieskalanej bieli,
na krzewach łoziny poprzez mgieł woale
promień bladym złotem miękko świt rozścielił.

Tysiącami iskier szkli się tafla rzeki,
w koronkowe suknie brzask wierzby ubiera,
tęczowym rozbłyskiem szadzi srebrny cekin
wśród mroźnych impresji krąży jak bumerang.

Kadry tak ulotne, bo w jednej minucie
zmienność balansuje w poświacie kolorów,
jak salon biesiadny, pełen złudnych uciech,
jak życie stworzone z prawdy i pozoru.

Autor:Ewa Pilipczuk