Coś tak jakby jesiennego

Czerń zakryta już listowiem, płaczą prawie wszystkie drzewa
A dzień bez uroku pomarańczy smutkiem się zalewa
Biała mewa walczy z wietrznymi pieszczotami, które
Letnią chmurę zamieniły w jakąś ciemną strukturę
Bure spojrzenie nieba przemawia napawając dusze lękiem
Wyciągając przy tym do zimna swoją chropowatą rękę
Aby skraść wszystkie łzy, które jeszcze nie wytarte
Lecz spojrzenie pomarańczy przez kurtynę wiele warte
Jest i ten gest doceni słone jezioro gdy tylko przeżyje
Radość z płaczu wiatrem wielobarwny dywan z liści uszyje
autor;Denaturat