sierpniowe niebo i zielen...


Cudne chwile

Nie zatrzymasz przemijania,
ono twoje dni odmierza,
czasem myślisz jest tak cudnie
pragniesz losu nie innego,
lecz, nie ważne, lecz cóż z tego?
Ono już o krok przed tobą,
owinięte ciepłą chustą,
smutek rękawiczką gładzi,
czeka w bramie, w mroku miasta,
skręcisz tutaj mechanicznie,
prozaicznie drzwi otworzysz
znowu będzie tak jak co dzień,
cudność wrażeń, jak przechodzień,
za zakrętem zniknie z oczu,
zwykła zwykłość cię otoczy.
Będziesz starszy o godziny,
gdy nastawisz sobie budzik,
dzień kolejny nieomylnie
spędzisz wśród tych samych ludzi...
autor piwonie@właścicielka