Przedstawiony eksponat Muzeum Nauki w Londynie to PROTOTYP Clock of the Long Now.
Jest to ZEGAR zdolny do pokazywania czasu przez 10 000 lat.
Urządzenie, skonstruowane przez Danny'ego Hillisa dla Long Now Foundation, ma 8 stóp wysokości. Docelowy mechanizm ma mieć ogromne rozmiary, umożliwiające ZWIEDZANIE mechanizmu, ma być zlokalizowane w górach w pobliżu Great Basin National Park, w Nevadzie.
Prototyp napędzany jest grawitacyjnie, po obu stronach mechanizmu widać długie kolumny z ciężarami, jak w zegarze szafkowym. Lewy ciężar już opadł, prawy ciężar znajduje się poniżej połowy roboczego skoku. Ciężary są podnoszone ręcznie, czyli właściwie napęd pochodzi od mięśni ludzkich, energia potencjalna ciężkości tylko magazynuje energię. Pełnoskalowe wykonanie będzie napędzane energią kroków zwiedzających ludzi.
Mechanizm jest stabilizowany wahadłem torsyjnym o okresie wahań wynoszącym 30 sekund. Trójramienne wahadło z okrągłymi ciężarami widać pod zespołem przekładniowym. Przekładnie transmitują na tarczę zegara, widoczną na pierwszym zdjęciu, dane o czasie, kalendarzu słonecznym, fazach Księżyca, położeniu Słońca na ekliptyce, położeniu planet a także pokazują aktualny widok nieba w ciągu całego czasu funkcjonowania zegara.
Mechanizm jest zbudowany całkowicie klasycznie, wykorzystując technikę dostępną od paru wieków zegarmistrzom.
Nieregularności w chodzie będą poprawiane fotoczujnikiem wykrywającym południe słoneczne, to jest jedyne współczesne uzupełnienie technologiczne.
Urządzenie nie służy do niezwykle dokładnego (w sensie rozdzielczości) pokazywania czasu, kwantyzacja czasu wynosi godzinę, co godzinę następuje aktualizacja wskazań.