Czerwone Wierchy

Tak chętnie znów bym się znalazła na szlaku... Zaczynam tęsknić za górskimi potokami, szumem, wiatrem, słońcem, nagłym deszczem... Dzika, namacalna wolność, idealna bliskość natury, harmonia. Katharsis. Było mi tam nieziemsko dobrze. Dlatego uwięziłam część swojej duszy gdzieś w koronach tych drzew. Za rok po nią wrócę. Na jakiś czas ona umości się tam, gdzie jest jej miejsce. Ale z pewnością nie będzie chciała wrócić do tej szarej, miejskiej codzienności. Moja dusza potrzebuje czegoś innego. Więc zostawię ją tam. Będę miała po co wracać.



https://www.youtube.com/watch?v=jWFb5z3kUSQ



Uncover our heads and reveal our souls
We were hungry before we were born.