Coś z mojej teczki, okiem Andrzeja Mleczki.

Mój dzisiejszy krótki tekst, może również jak w poprzednich zawierać treści nie zawsze zgodne z linią rządzącej partii, oficjalną doktryną KK, a nawet według kilku osób z Garnka wyczerpywać inne podobno, negatywne znamiona.

A będzie to kolejny tekst, który nieco przybliży Was , do jednej z zatajanych do dziś historii, naszej Najjaśniejszej, I Rzeczpospolitej.

Dziś, w rocznicę rozpoczęcia zapomnianej i ukrywanej w prawie wszystkich podręcznikach do historii (chodzi o jej prawdziwy cały przebieg, przyczyny rokoszu i tragedię uczestników), pragnę Wam przybliżyć krótko okoliczności "Bitwy pod Mątwami" – starcia zbrojnego mającego zakończenie 13 lipca 1666, w czasie rokoszu księcia Jerzego Lubomirskiego.

Bitwa zakończyła się klęską wojsk królewskich w sile około 22 000 żołnierzy, pokonanych przez wojska rokoszan w liczbie około 13 000 żołnierzy.

12 lipca potężne podjazdy królewskie dotarły w rejon Mątew (Inowrocławianin wie, gdzie to miejsce się dziś znajduje ) i stoczyły z niepomyślnym dla siebie rezultatem potyczkę z oddziałami rokoszan, strzegącymi przeprawy przez Noteć.

Nie będę się tu rozpisywać na temat całego przebiegu bitwy , jednak podkreślić muszę, że wskutek braku rozpoznania terenu, w tym trudnych, głębokich, chociaż nie szerokich rzecznych przepraw, właściwego urzutowania wojsk przez dowodzącego nimi króla Jana Kazimierza wraz z ówczesnym dowódcą jazdy polskiej, hetmanem polnym koronnym – Janem Sobieskim, strona króla , poniosła ogromną klęskę.

W końcowej fazie bitwy nastąpił jakże smutny i często pomijany do dziś, w podręcznikach historii epizod:

Rycerze -Polacy, pod wodzą księcia Jerzego Lubomirskiego, z premedytacją wymordowali kilka tysięcy jeńców – też Polaków, żołnierzy królewskich.

Mimo, że królewscy, całymi regimentami się poddawali , zostali oni i tak wycięci (dosłownie, nożami i szablami- już jako jeńcy) przez rokoszan.

Też przecież rycerzy.

Jak widać, ten rodzaj zadawania śmierci, nie był także i obcy przez wieki naszym, polskim rycerzom.

W bratobójczej bitwie i w rzezi, która nastąpiła później, zginęło łącznie 3873 żołnierzy królewskich i niewielka, nieznana bliżej liczba rokoszan (według niektórych historyków zaledwie ok.150- 200).

Pod Mątwami wyginął kwiat armii polskiej – żołnierze Stefana Czarnieckiego, zahartowani w walkach w Polsce, Danii i na Ukrainie.

Nasza historia opisywana w podręczniku HiT , oraz przez Henryka Sienkiewicza w trylogii , w obowiązujących, w filmowanych do dziś lekturach, nie była taka różowa, jak to się ją do dziś bez przerwy pokazuje:

Być wzorem -jak ongiś polski rycerz.

Dlatego wręczane dziś generalskie buławy nowo mianowanym generałom, w IV RP, nie są takie nieskazitelne, takie czyste, takie noszące znamiona głoszonego w mediach i kryptach wzorca , jak dotąd sądziliście.

Oczywiście nie musicie się ze mną i tu zgadzać.

Przypominam, że w swoich felietooonach poruszam także trudne tematy, ale opisuję za to tylko te zdarzenia i fakty, które można znaleźć w oficjalnej przestrzeni medialnej- które układają się w pewien trend, który nazywam po swojemu i w takiej właśnie formie dzielę się jego opisem z Wami.

Zaznaczam, że to nie jest grafika "ściągnięta z netu".

To fotografia rysunku Andrzeja Mleczki, wykonana z zakupionego przeze mnie jednego z wydawnictw.

Copyright 4085 @ maska33