Jedyne takie. Zwycięskie.

"Nikt im iść nie kazał — poszli,
bo tak chcieli,
bo takie dziedzictwo wziął
po dziadach wnuk.
Nikt nie pytał o nic,
a wszyscy wiedzieli,
za co idą walczyć, komu płacić,
że idą spłacić swej
Ojczyźnie dług"


Powstanie Wielkopolskie, które wybuchło 27 grudnia 1918 roku, było jedyną tak dużą, udaną insurekcją w naszej historii - doprowadziło do wyzwolenia spod władzy niemieckiej niemal całej Wielkopolski.

Dziś mijają dokładnie 104 lata od wybuchu tego zwycięskiego zrywu.

Z mojego okna widać od rana dziesiątki wywieszonych przez sąsiadów flag państwowych.

Historycy wskazują, a ja Wam przypominam, że to Wielkopolanie dali rodakom sygnał, że poniesiony trud w walce o ojczyznę można przypieczętować zdecydowanym sukcesem.

Poza tym zdobyte doświadczenie, bitność i wyposażenie Armii Wielkopolskiej pozwoliły na stworzenie solidnych podstaw do obrony granicy zachodniej, a także na wysłanie oddziałów na fronty wojny polsko-bolszewickiej (1919-1921), gdzie Wielkopolanie bohatersko brali udział w działaniach o zachowanie niepodległości i walki o granicę wschodnią.

Sukces Wielkopolski został poniekąd przekuty również na wsparcie dla powstań śląskich i wynik trzeciego zrywu na Śląsku w maju 1921 roku.

Na szacunek i pamięć zasługują następujące postaci tego niepodległościowego zrywu:

Ignacy Jan Paderewski -wirtuoz, polityk.

Józef Dowbor - Muśnicki- dowódca Powstania Wielkopolskiego.

Stanisław Taczak - pierwszy dowódca Powstania Wielkopolskiego.

Kazimierz Grudzielski - dowódca Frontu Północnego.

Franciszek Ratajczak- bohater powstania.

Zygmunt Kittel - współorganizator i dowódca Powstania Wielkopolskiego w Gnieźnie.

Kazimierz Zenkteter - dowódca Frontu Zachodniego.

Bernard Śliwiński - dowódca Frontu Południowo- Zachodniego.

Warto takie chwalebne czyny i osoby wspomnieć i tu, w mojej galerii.



Moje osobiste wspomnienie.

W dniu wczorajszym zmarł aktor i człowiek o charakterze dobrego ducha- prawdziwego przyjaciela innego człowieka.

W jego przedstawionej biografii słusznie wspomniano jego piękne dokonania sceniczne i filmowe, a także jego działalność w niesieniu pomocy osobom w bezdomności.

Tylko tak .

Prozaicznie.

Ja zaś wiem, że ta pomoc ogromnie różniła się od pomocy oferowanej przez noclegownie i przytuliska prowadzone przez samorząd czy Caritas.

Otóż organizował On zespoły ludzi, które w największe mrozy wraz z Nim odnajdywały te osoby, które ze względu na bycie pod wpływem alkoholu nie zostały wpuszczone do pomieszczeń organizacji i instytucji pomocowych i umierały z zimna bez pomocy.

Jak te, pokazane w mojej galerii na łódzkim cmentarzu dla bezdomnych.

https://www.garnek.pl/maska33/36235132

Emilian, sam miał w swoim życiu epizod bezdomności , który zostawił w jego psychice ślad na całe Jego życie.

Jego dewizą pozostawało powiedzenie, że człowiek dla człowieka, bez względu na okoliczności , a zwłaszcza w obliczu zagrożenia utratą życia, zawsze pozostaje człowiekiem.

Tego w żadnym z oficjalnym wspomnieniu, w mediach, nie znalazłem.

Wstyd dla dyżurnych moralizatorów.

Także tych, z Caritasu.

Im nie starczyło odwagi, więc ja to dziś robię.

Należy Mu się to.

Takie moje dzisiejsze wspomnienie tej niezwykłej postaci.

Żegnaj Emilianie (Baroszero)..

Byłeś Porządnym Człowiekiem.

Nie potrafiłeś jak tysiące innych, brzydzić się "inną" i obcą Tobie osobą.

Takie było życie wielu , o których łatwo potem zapominamy:

https://youtu.be/2Y032q9Hjps?feature=shared


Copyright 3559 @ maska33