Dnia pew­ne­go le­śne pta­ki
Prze­czy­ta­ły na­pis taki:
"Tu dla mody i ozdo­by
Wy­mie­nia­my pta­sie dzio­by!
Szli­fu­je­my, po­pra­wia­my
I za­pła­ty nie żą­da­my."

Wi­dzą pta­ki: dziu­pla w drze­wie,
Kto w tej dziu­pli jest - nikt nie wie.

Po­wie­dzia­ły mą­dre sowy:
- Nowy dziób to kło­pot nowy,
Po­cze­kaj­my z tym do zimy,
A na wio­snę - zo­ba­czy­my.

Sło­wik nie chciał zmie­nić dzio­ba:
- Mnie się wła­śnie mój po­do­ba.

Szpak po­wie­dział: - Po co zmia­ny?
Dziób mam pięk­nie szli­fo­wa­ny.

Rze­kła plisz­ka: - Może są tu
Ja­kieś dzio­by do re­mon­tu,
Do po­pra­wek, do prze­ró­bek,
Lecz nie mój wy­twor­ny dzió­bek.

Gwizd­nął kos: - Znam chwyt naj­prost­szy,
Do­brze wiem, jak dziób się ostrzy.

Gil-żół­to­dziób ćwierk­nął: - Oby
Wszy­scy mie­li ta­kie dzio­by!

Dzię­cioł mil­cząc w korę pu­kał,
Bo go raz już ktoś oszu­kał,
Pu­kał w korę i si­ko­rę
Ostrzegł jesz­cze w samą porę.

Z dziu­pli wy­lazł li­sek rudy,
Za­klął: - Na nic wszyst­kie tru­dy!
Pta­kom już nie udo­wod­nię,
Że się trze­ba no­sić mod­nie.
Ptak ma pta­si mózg! Z tej ra­cji
Znów zo­sta­łem bez ko­la­cji.

dodane na fotoforum:

• Włocławek