patyki

- Wiesz, co lubię? Zostawaić latem otwarte okna w sypialni i kłaść się spać. Czujesz wtedy, jak bryza dmucha ci w twarz. Już, już zapadasz w sen, wiatr wzmaga się, ale jesteś tak senny, że nic ci się nie chce. Potem w środku nocy budzi cię nagle głośny huk. Na dworze szaleje wichura i wszystkie okna trzaskają w ramach. Jakby biły brawo. Jakby przyklaskiwały rozpętanej burzy. No więc zwlekasz się z łóżka, śpiący, ale podekscytowany, obchodzisz pokoje i zamykasz okna. Wszystko mokre, ściany, podłoga... Kiedy spałeś, burza wtargnęła do domu. Najprzyjemniej stoi się w otwartym oknie i moknie na deszczu. Kładę ręce na parapecie i wychylam głowę. Wiatr szarpie się, świat sroży się i grozi. Jest trzecia nad ranem i nikt oprócz ciebie tego nie widzi. Tylko ty. Cały ten spektakl rozgrywa się wyłącznie dla ciebie.

Jonathan Carroll "Zaślubiny patyków"