(3)
CHART POLSKI
Jedna z ras psów myśliwskich, należąca do grupy chartów, zaklasyfikowana do sekcji chartów krótkowłosych.
RYS HISTORYCZNY
Istnienie charta polskiego jest udokumentowane od XIV wieku. Pierwotnie służył do polowań na ptactwo - dropie. Był ulubionym psem szlachty polskiej. Wywodzi się on od chartów azjatyckich takich jak np. Saluki, Tazy. Po II wojnie światowej w Polsce zakazano polowań z chartami, a psy w typie charta likwidowano. Ich trzymanie i hodowla została w kraju obłożona specjalnym pozwoleniem, przepis ten obowiązuje do dnia dzisiejszego. Chart Polski przetrwał w rękach pasjonatów i w latach siedemdziesiątych rozpoczęto odbudowę rasy także w oparciu o psy, które przetrwały w rękach chłopów rosyjskich w okolicach Rostowa nad Donem
UŻYTKOWOŚĆ
Używano chartów polskich zarówno do polowań na zające jak i do polowań na wilki. Prócz Charta Polskiego tylko Wilczarz irlandzki i Chart rosyjski borzoj polowały na wilki. Zające były dla nich zbyt zwinne. Z kolei pozostałe charty były za słabe na wilka, mogły polować na drobną zwierzynę - zające i dzikie króliki. Wykorzystywany w torowych wyścigach chartów, oraz coursingach.Ze względu na swoje rozmiary i wymagania Chart Polski nie jest w Polsce tak popularny jak inne rasy psów myśliwskich.
ZACHOWANIE I CHARAKTER
Wytrzymały, samodzielny, w stosunku do innych psów dominujący.
WYGLĄD
Smukły pies o wąskim pysku. Chart Polski jest wyraźnie mocniejszy i nie tak finezyjny w kształtach jak inne charty. Jest najwyższą z polskich ras.
SZATA I UMASZCZENIE
Wzorzec dopuszcza wszelki rodzaj umaszczenia.
ZDROWIE I PIELĘGNACJA
Pies wymagający sporej dawki codziennego ruchu, stąd jest idealnym towarzyszem dla ludzi uprawiających jeździectwo lub jogging.
CIEKAWOSTKI
Chart Polski szczególnie imponował szybkością w polowaniu na dropie - największe polskie ptaki. Polowania te odbywały się nad ranem, gdy skrzydła i pióra tych stworzeń były mokre od osiadającej mgły i rosy. Psy były podprowadzane na najbliższą możliwą odległość i gdy dropie zaczynały uciekać rozpoczynała się pogoń. Ptaki przez 150-200 metrów biegły, otrzepując skrzydła z rosy - wcześniej mokre nie mogły się oderwać od ziemi - i to była szansa na skuteczny pościg dla chartów. W takich sytuacjach w grę wchodziła tylko i wyłącznie szybkość, nie było kluczenia jak w przypadku zajęcy, nie było walki z wilkami i innymi drapieżnikami.
dodane na fotoforum:
