Sandomierz

Profesjonalizm flisaków
PROFESJONALIZM i HORYZONTY MENTALNE FLISAKÓW i MARYNARZY WIŚLANYCH

W profesjonalnej zbiorowości ludzi Wisły od XVI do XX w., zauważyć można bez trudu cechującą ich dumę zawodową oraz przekonanie o osobliwej godności i specjalnym powołaniu potrzebnym do uprawiania zawodu flisaka lub marynarza[1], będącego wprawdzie w pewnym sensie zawodem zaszczytnym ale i niebezpiecznym. Dawni flisowie mieli pewność, że skoro sam Bóg wybrał ich do tej trudnej i niebezpiecznej profesji, to z całą pewnością będzie ich otaczał specjalną opieką. Życie i praca na spławie przyciągały niewątpliwie ludzi o specjalnych predyspozycjach psychofizycznych, a jednocześnie w sposób specyficzny kształtowały ich mentalność jednostkową i grupową[2]. Z odrębności flisackiego świata zdawano sobie sprawę już w w. XVI u zarania zjawiska transportowego, jakim był flis. Kto się urodził flisakiem, nie mógłby być nikim innym – wyrażając niewątpliwie przekonanie tysięcy flisaków, tak formułuje je Sebastian Fabian Klonowicz: (...) „Bo kiedy już flis zasmakuje komu, / Już się na wiosnę nie zastoi w domu”.[

dodane na fotoforum:

• Mosty