Tak po prośbie...

Tak po prośbie...

Dlaczego wyrywasz mi serce?
Przecież to wiesz,
Że bez serca nie przeżyję więcej
Niż jeden dreszcz.

Proszę zostań tylko chwilę dłużej
Niż trwa nasz czas,
Ja i tak chcę ocalić róże.
Niech spłonie las.

Nie zostawiaj rąk nie nakarmionych
Dotykiem słów
Nie zaciągaj tej szarej zasłony
Na barwę snów.

dodane na fotoforum:

halinag

halinag 2008-12-03

Piękny wiersz..róża w dłoni........czworonożny przyjaciel w dali......
Ewo dobrej nocy

aannaj

aannaj 2008-12-03

Słów brak...Ewuś .... Miłego wieczoru ::)))

jairena

jairena 2008-12-03

A jednak ... Mały Książę wrócił do swej Róży :) Biorę wiersz, zostawiam różę, bo w tej dłoni już zasnęła i idę czytać dalej a Pani Poetce, która pięknie wzrusza - ukłon pozostawiam::)

malin

malin 2008-12-03

"Nie czas żałować róż gdy płoną lasy.."ale gdy się je da ocalić , to czemu nie?
Piękne jest twoje słowo , a obraz go wzbogaca.
Pozdrawiam Cię Ewuniu serdecznie:))

teresa14

teresa14 2008-12-04

Witam miłego dnia życzę dziś króciutko przywitam się z wami

wildbird

wildbird 2008-12-05

...to najsmutniejszy wiersz jaki w życiu przeczytałem...
mistyka? przypadek? w zastępstwie kogoś napisałaś te słowa...bo czuję jakby były dla mnie i o mnie...
Dziękuję Ewo ...

jotesa

jotesa 2008-12-05

Nie mogę się doszukać tak jak Wildbird smutku...
Znajduję prośbę, wręcz błaganie...może jeszcze wszystko się
zmieni...oby!
Pozdrawiam serdecznie:)))

fanabe

fanabe 2008-12-18

piękny liryk

dodaj komentarz

kolejne >