(0)
Nowy, drewniany kościół pojawił się w dokumencie z roku 1699. W roku 1748 nazywano go „zwykłą świątynią parafialną”. Miał on dwie kruchty: zachodnia była dwukondygnacyjna i pełniła też funkcję dzwonnicy. Trzydzieści pięć lat później nie było już kruchty – dzwonnicy, tylko: „ganek nowy na dwóch słupach, gontami pobity”. Pod koniec stulecia stan techniczny obiektu pogorszył się. Skutkiem przecieków konstrukcja budowli gniła. Na początku XIX stulecia rozebrano dzwonnicę, ratując ja przed zawaleniem. Dzwon – tymczasowo – powieszono na gałęzi jednej z lip otaczających kościół. W roku 1821 stan więźby był tak zły, że w nawie pojawiły się stemple podpierające strop i dach. Niebawem dach wyremontowano, wystawiono nowy ganek zachodni i nową dzwonnicę.
