Drewniany zrębowy kościół św. Bartłomieja...

W roku 1326 istniała już w Stradowie parafia, której plebanem był Andrzej. W czasach Długosza wieś należała do Idziego z Sudołu herbu Habdank, Stanisława Romaka i Krzysztofa Szafrańca. Ten ostatni „iż był płochy i zawadiaka, skutkiem napaści na kupców, skazany został na exekucyę”. Drewniany kościół miał już wówczas za patrona św. Bartłomieja, tak samo jak obecna świątynia. W wieku XVI miał miejsce kacerski epizod w historii Stradowa. Dla samego budynku miał skutek fatalny – katolicy odzyskali go w stanie ruiny i musieli wybudować nowy. W roku 1598 wizytacja wzmiankuje już nowy, także drewniany kościół, wzniesiony na miejscu starego i jeszcze nie konsekrowany. Do konsekracji doszło w roku 1618. Kościół stał jeszcze niespełna pół wieku i w 1656 spłonął – jako sprawców wymienia się Kozaków. W roku następnym miał go podobno odbudować wojewoda Władysław Myszkowski, ale wizytacja z roku 1644 wspomina tylko tymczasową kaplicę krytą słomą.