NOC PAŹDZIERNIKOWA...

..i jeden z najpiękniejszych październikowych wierszy...

Plejady
Jarosław Iwaszkiewicz

I



Plejady to gwiazdozbiór już październikowy.

Błyszczą jak winne grono wśród innych gwiazd roju,

W ich świetle las pożółkły niby rumak płowy,

Co polem do srebrnego biegnie wodopoju.

I zdaje się, że w cieniu popielatym sarny

Przebiegają przez ruczaj lub stojąc słuchają,

Jak srebrne lustro wody brzeg odbija czarny

I fletnie białych brzózek, gdzie liście śpiewają

I opadając krążą. A namiętność moja

Niby łania nad źródłem pochyla swą szyję

I tylko jej odbicie lodowego zdroja

Mówi, że chociaż wątła, ale jeszcze żyje.

III



Plejady to gwiazdozbiór już październikowy.

Spokojnym tokiem płynąc losy twoje iści.

Powoli wyjdź przed bramę, nie odwracaj głowy,

I zerwij parę złotych, poranionych liści.

Proch ci zostaje w dłoni, rozwiewa się, ginie,

I słyszysz tylko ogród, co dyszy jak chory.

Złociste liście zginą i jesień ta zginie,

I złe — i dobre nawet — miną gwiazdozbiory.

Więc po cóż nam — jak gwiazdom zagubionym

w mroku

Spalać się ogniem wiecznie, kiedy chłód nas czeka?

Po cóż świecą plejady i łzy w twoim oku,

Gdy je ogarnia czarna przemijania rzeka?


KTO CHCIAŁBY PRZECZYTAĆ CAŁY CYKL, JEST TUTAJ:

https://milosc.info/jaroslaw-iwaszkiewicz/plejady/

dodane na fotoforum:

• Noce
• Nocna cisza
• Nocne foto
• Noc w obiektywie
• nocą
• Magia nocy
• Na czarnym tle
• Na tle nieba
• TWÓJ KADR
• Nocny kadr