SALAMANCA

O wspaniałości trzynawowej świątyni niech świadczy kilka liczb: 37 przypór, ponad 200 iglic, 90 okien, 52 kopuły, 40 filarów, 202 posągi, 115 reliefów... Wzdłuż naw bocznych rozmieszczone są liczne kaplice, na czele z Capilla Dorada (Złota Kaplica), posiadającą cechy małego, osobnego kościółka. W kaplicy Santo Cristo de las Batallas znajduje się wizerunek Chrystusa, który towarzyszył w bitwach legendarnemu Cydowi. W drugiej kaplicy po prawej uwagę przykuwają dwa obrazy Luisa de Moralesa: La Virgen con el Nińo y San Juanito oraz El Nazareno. Dwupiętrowe stalle chóru, autorstwa Alberta de Churriguery, to wspaniały przykład stylu churrigueresco.

Warto spojrzeć uważniej na piękny portal główny, bogato zdobione fasady i dzwonnicę o wysokości 110 m. Stara katedra posiadała dwie wieże: do dziś zachowała się La Mocha. W dzwonnicę, która miała służyć obu katedrom, w 1705 r. uderzył piorun, a pół wieku później dzieła zniszczenia dopełniło trzęsienie ziemi w Lizbonie.

Po lewej stronie Puerta de Ramos (wejście północne) wśród tradycyjnych motywów, jak postacie ludzkie, zwierzęta, tarcze heraldyczne i ornamenty roślinne, dostrzec można figurkę kosmonauty - podobno każdy upływający wiek upamiętniany jest przez współczesnych konserwatorów kolejnym dodatkiem - symbolem tego, co najbardziej reprezentatywne dla mijającego stulecia.