(2)
Święty Jakub i jego droga
Św. Jakub (Większy, Starszy) to jeden z dwunastu apostołów. Był bratem św. Jana Ewangelisty i pierwszym biskupem Jerozolimy. Zginął śmiercią męczeńską ścięty na rozkaz Heroda Agryppy I, wnuka Heroda Wielkiego. Jak to się stało, że jego ciało znalazło się w Hiszpanii? Według legend stoją za tym moce niebieskie, które przeniosły je tam tuż po śmierci. Według wersji naukowych zrobili to ludzie kilka wieków później przenosząc szczątki apostoła z Jerozolimy.
Santiago szybko stało się popularnym celem pielgrzymek. W średniowieczu mogły mu dorównać jedynie Jerozolima i Rzym.
Począwszy od X wieku w kierunku Hiszpanii wędrowały tysiące grzeszników, pokutników, wznoszących prośby i tych, którzy dziękowali za ich spełnienie. Zdarzało się nawet, że pielgrzymkę do Santiago jako karę za popełnione czyny wyznaczał złoczyńcy sąd. Pod koniec średniowiecza szlak przemierzało ponad milion osób rocznie, a wśród pątników byli dostojnicy Kościoła i wielcy królowie. Wiadomo, że z Polski do Santiago wybrał się na przykład Jakub Sobieski, ojciec króla Jana III Sobieskiego.
Przez kolejne wieki pielgrzymki zaczęły jednak tracić na popularności, a wraz z nimi ta do Santiago. Odmianę przyniosły dopiero ostatnie lata ubiegłego stulecia, gdy Droga św. Jakuba została wpisana na listę UNESCO i uznana za pierwszy Europejski Szlak Kulturowy. Rada Europy zaapelowała wówczas, by zadbać i oznakować szlaki, którymi przez wieki wędrowali pielgrzymi z najdalszych zakątków Europy.
