Patrzcie o podziwejcie - amait we nocniku na gowie :P
A tak po prawdzie, czas najwyższy do tego kasku próbować się przyzwyczaić, bo na zawodach mieć trzeba, a wstyd byłby nieziemski, gdybym przez niego rąbnęła w stępie (kto wie, ten wie)
Pączas się spocił, zmoczył i ewidentnie ponoszący w stępie był.
Ta czorno zołza (i nie mówię o Beacie) usiłowała zgadywać, czego będę od niej chciała, a że w sumie ja wiedziałam, że ona wie, że ja wiem - wszystko szło nam dwa razy dłużej, żeby każda zmiana była w miejscu zależnym ode mnie, a nie w miejscu, w którym ona pojedzie na pamięć.

Plus tego toku myślenia jest taki, że wgram jej program ujeżdżeniowy i pięknie pojedziemy go z pamięci (i tu słychać moje szydercze sesesesesese na samą myśl o moim genialnym planie podboju parkuru... ) :P
Jutro dalej męczymy Pączka, a potem w nagrodę dostanie 4 dni wolnego na przemyślenie sobie różnych kwestii.
(np. dlaczego warto zagalopować na dobrą nogę lub wpływ krzyżowania na inteligencję muszki owocówki... :)

Popieszczona dziś prądem Tusioła leży za mną i chrapie, więc wszystko wraca do normy (nie miała się bidula do kogo przytulić, padło na pastucha. A że pastuch elektryczny był, to ją popieścił bardziej niż chciała i potem musiałam niemal zanieść ją z powrotem pod stajnię, bo ze strachu przycupnęła pod Aśką...)

A w ogóle umówiłyśmy się z Czorną Zołzą (tym razem mowa o Beacie), ze jej będę czytać program zawodów z ruchu warg...