Hubertusa pojechałam na Pączusiu. W zasadzie nie pojechałam, bo my, Komboje byliśmy się tylko pokazać, a w czasie kiedy cała klasyczna reszta pojechała na mszę i na gonitwę my przejechaliśmy się na Dolinę Jamny, żeby sobie po prostu pojeździć i wrócić na piwo do Jana.

Po wczorajszym terenie przebrała się jednakowoż już dawno pełna miarka i , jak tu siedzę przed kompem, przyrzekam moim kobyłom, że nie pojadę więcej z Szeryfem w teren.

Może jestem zdziadziałym wapniakiem, który nie dość, że nie pije, to nie umie się bawić, ale wczoraj o mały włos a zabiłby siebie, swojego konia i uszkodził mi Brawurę, więc temu Panu dziękujemy - przynajmniej do czasu aż nie przestanie pić podczas jazdy.

Z resztą dowiedziałam się, że ja to mam wszystkie konie pojebane, a Brawurka nadaje się tylko do bryczki, bo jeździć to na tym się nie da - Szeryf siedział na niej piętnaście minut, podczas których dwa razy go poniosła za to, że ją sprał...

Cóż, ja sobie w moimi końmi radzę. Co więcej, radzę sobie też z każdym innym na jakim siedziałam, więc to nie z moimi końmi jest coś nie tak, tylko z techniką tego pana.

I przykro mi, bo bardzo go lubię, ale kiedy sobie golnie zatraca hamulce. A ja jeżdżę konno dla swojej własnej przyjemności a nie po to, żeby za każdym kolejnym terenem martwić się, czy wszyscy wrócimy cali...