Pamięć...

...wśród starych drzew...

Historia cmentarza, niestety, jest dość długa, ale może jeszcze Was nie znudziła?
Oto dalsza część:

Rejon X jest najbardziej na północny-zachód wysuniętą częścią cmentarza. Na jego obszar prowadzi drugie, obok bramy głównej, wejście od strony północnej. Furtka ta umożliwia przejście do znajdującej się za płotem tzw. Nowej Kaplicy należącej do firmy Zieleń. Następne wejście umożliwiające dojście od ulicy Srebrniki znajduje się bardziej na wschód. W rejonie tym znajduje się kwatera wyznaczona pod grobowce.
Rejon XI jest największy spośród czterech rejonów położonych na południu. W rejonie tym pochowany jest wszechstronny pisarz, dziennikarz i działacz opozycyjny Lech Bądkowski.
Rejon XII jest zamykającym całą dolinę obszarem cmentarza, składa się z niedużej polany, na której zbiegają się: aleja główna i ścieżki obwodowe oraz okalających ją siedem tarasów.
Na obszar rejonu XII, od strony lasu prowadzi furtka, która jest najczęściej uczęszczanym spośród leśnych wejść. Umożliwia dojście do ścieżki, która prowadzi nas w kierunku Piecek, Jaśkowej Doliny i Teatru Leśnego.
We wschodniej części rejonu, przy jego granicy z rejonem XI, znajduje się jedyna na cmentarzu kwatera wyznaniowa. Należy ona do muzułmanów. Pierwszy pochówek miał tu miejsce 16 lutego 1962 roku. Groby są tu orientowane zgodnie z tradycją, w kierunku wschodnim. Obecnie pochowanych jest tu kilkadziesiąt osób wyznających islam. Oprócz specyficznej orientacji, nagrobki muzułmańskie rozróżnia od pozostałych, co jest oczywiste, brak krzyża. Zamiast niego, na stelach wyryty jest półksiężyc z gwiazdą, a nieliczne nagrobki, posiadają wykute wersety Koranu. Stele na grobach muzułmańskich są najczęściej zakończone łukiem. Poza tym, materiałem, formą i rozmiarami groby muzułmańskie nie różnią się od innych nagrobków na cmentarzu.
Oprócz kwatery na Srebrzysku, wyznawcy islamu mają wyznaczony obszar do pochówków także na Cmentarzu Garnizonowym, jednak tamtejsza kwatera jest o wiele mniejsza.
Rejon XIII jest jednym z najpóźniej zaadaptowanych na potrzeby pochówków miejsc na cmentarzu.
W jego obszar wchodzi rozległa polana otoczona z trzech stron wysokimi i stromymi wzgórzami. Pierwotnie takie ukształtowanie terenu sprawiało, iż woda spływająca ze wzgórz tworzyła na dnie polany bagno. Z czasem, z powodu zwiększającej się liczby pogrzebów, zapadła decyzja by przystosować do tego celu także bagnistą kotlinę znajdującą się na południe od rejonów IX i XI. Nawieziono więc odpowiednią ilość ziemi, zrównano teren i wyznaczono układ grobów. Polana ma kształt zbliżony do elipsy, dlatego groby mają układ wieńcowy. Z tego powodu miejsce określano jako „krąg”.
Rejon XIV jest najmłodszą częścią cmentarza. Jest także najbardziej odciętą od reszty założenia partią nekropolii.
Mało kto wie, że kiedyś istniał na Srebrzysku rejon XV. Rejon ten, był efemerycznym tworem powstałym, aby zaspokoić brak miejsc na wypełnionych niemal w 100% pozostałych częściach cmentarza. Zaplanowano go na szczycie i bardzo stromym stoku wzgórza opadającego od południowego–wschodu w kierunku rejonu V i XII. Gdyby rejon pozostał w granicach cmentarza, byłby jego najwyżej położoną częścią. Ukształtowanie terenu było jednak wyjątkowo niekorzystne, spad był zbyt duży by, utworzyć na tyle silne skarpy, które utrzymałyby wzniesione nagrobki. W razie silnych opadów, groby zostałyby po prostu zmyte ze zbocza. Ponadto do terenu tego zgłosił pretensje Zarząd Lasów Państwowych. Ostatecznie zarząd cmentarza wycofał się z tego obszaru.
Cmentarz Centralny określany przez gdańszczan mianem Srebrzyska jest obecnie drugim co do wielkości założeniem cmentarnym miasta zajmującym powierzchnie 28 hektarów. Prócz roli jaką odgrywał wśród cmentarzy miejskich do 1979 roku, Srebrzysko wyróżniają niezwykłe walory krajobrazowe. Położenie w głębokiej morenowej dolinie sprzyja atmosferze zadumy, która jest naturalną w tego typu miejscach. Nastrój potęgują staranne nasadzenia drzew wzdłuż głównych ścieżek, na szczytach i zboczach najbardziej stromych stoków, a także w obrębie poszczególnych rejonów. Położenie wśród zalesionych wzgórz Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego, powoduje, że Cmentarz Centralnym jest miejscem bardzo cichym i spokojnym. Podobnego klimatu nie ma żadna z pozostałych nekropolii Gdańska.