Podkówka

Fotografowanie małych dzieci jest rzeczą niezwykle trudną, ale i niezwykle przyjemną. Praktycznie, to nieustanne polowanie na dobre ujęcie. Poprzez swą naturalność, nigdy nie wiadomo jaką zrobią minę, gest, uśmiech, w którą stronę zwrócą twarz, wzrok... Ale za to gdy w momencie otwarcia migawki wpadnie ciekawy kadr, polowanie można uważać za udane. Pełna satysfakcja! ;o)))

Podzielę się jeszcze spostrzeżeniem nie mającym związku z powyższą fotografią... Zauważyłem, że najstarsza wnuczka zaczyna coraz częściej pilnować się obiektywu. Ma większą niż kiedyś świadomość tego, że jest fotografowana. Sztuczne się wówczas uśmiecha, sztucznie pozuje, naśladuje modelki, które widziała na ekranie telewizora... Autentyczne! Polowanie na dobre jej ujęcie zaczyna zamieniać się na polowanie chwili zapomnienia o tym, że jest fotografowana! Bo tylko wówczas portret jest autentyczny. ;o))) Kiedyś to minie, wiem! Ale taki stan jest właściwy zawodowcom, ludziom, którzy bez względu na okoliczności potrafią naturalnie zachować się przed obiektywem. Póki co, trzeba być myśliwym... Zatem? Darz bór! ;o)))

https://www.youtube.com/watch?v=_ouuoopeVhw