Sergiusz demoniczny

Z cyklu: krakowskie inspira(cje)

Kiedy na długo przed 18.00 pojawiliśmy się w knajpie, powiedziałem do Sergiusza:

- Jeśli chcesz zjeść w Krakowie elegancko, idź do "Wierzynka" lub "Hawełki". Jeśli jednak chcesz sobie pojeść, unikaj takich miejsc.

Myślę, że w lot pojął moje intencje, bo się szczerze uśmiechnął. Na naszym wcześniejszym, krótkim, objazdowym spotkaniu powitalnym zorientowałem się, że Sergiusz to wysoki, postawny chłop, bez mała 2 m, to i zjeść potrzebuje... Zresztą już dawno Mu obiecałem, że wypijemy kozaka, a ta knajpa, to jedyne z tym specjałem takie miejsce, więc wyboru i tak nie miałem. Na początek zamówiliśmy po kozaku, który szybko okazał się znakomitą zimną zagrychą dla gatunkowej zimnej czystej... ;o))) Pani Natalia podała nam karty "specyjałów", ale wybór naszych kulinarnych preferencji, choć typowo męski, niech zostanie tajemnicą. ;o)))

Gdy przy biesiadnym stole spotkają się dwie gaduły, w dodatku z dość długim CV, poruszanym tematom i dyskusjom nie mogło być końca. Sergiusz okazał się erudytą, znakomicie zorientowanym w historii Polski, świata, geografii, polityce, znawcą kobiet, alkoholi... Czy dwóm starszym panom trzeba coś więcej, by spędzić miły wieczór? ;o))) Czy dysputy były ostre i ogniste (a były!), czy Natalia uwijała się zbyt szybko z zimnymi, ale dziwnie rozgrzewającymi napojami, faktem jest, że na wieczorne zimno nie narzekaliśmy, a północ wybiła zbyt szybko! Całe szczęście, że zdążyłem przy tym rozgardiaszu zrobić memu gościowi ten portret... Sergiusz to tolerancyjny facet! Może nie będzie pomstował? ;o)))

PS. Sergiuszu, nie pogadaliśmy o najpiękniejszych Brazylijkach! Nadrobimy? ;o)))

https://www.youtube.com/watch?v=DdvuJCd_NFg