w botaniku

Z dala od ludzi
blisko Ciebie w górach
może to właśnie tutaj
jest przedsionek nieba
wzrokiem biegnę ku szczytom
szybko
jakbym na jutro
nie starczyło miejsca
uwielbiam Cię Panie
za ludzi czas i miejsce
za łzy które mogę ocierać
jak krople górskiego deszczu
za krzyż który dźwigają
nie tracąc nadziei
za długie rozmowy
od światu do świtu
za nie przespane noce
które nie są ciemnością
za wszystko co składam
w codziennej ofierze