(7)
Pozwól Panie
Pozwól mi Panie,
cieszyć oczy i duszę,
pięknem przyrody,
ciepłem słońca,
i tym jak śnieżek prószy.
Dzisiaj nie modnie
jest o coś prosić,
bo buta nie pozwala,.
Ale ja proszę, podaj mi rękę
i prowadź, prowadź nadal.
Wlej w moje serce,
kroplę nadziei
i wytrwałości dodaj,
niech już posprzątam
te kręte ścieżki
i zapanuje zgoda.
Niech te spojrzenia zimne,
zmienią się w ciepłe iskry.
Będą balsamem na serca rany
i zmniejszą troski wszystkie.
Wymagam od Ciebie dużo,
bo Ty wszystko możesz.
Nie oddalaj prośby mojej,
Wielki mój Panie Boże.
15.12.2018 R. Krystyna Kunikowska
maria10 2019-07-21
.... wiersz jest piękny a bardzo ciekawy kolor ma to anturium..... pozdrawiam i miłego wieczoru życze:)))))
gepi12 2019-07-22
1. Dzięki za przejmujący i napawający otuchą wierszyk, pozwoliłąm go sobie skopiować i przesłać moim najbliższym; 2. "Języki teściowej"krwisto-czerwone mówią o miłości do wszystkich jak dobrych, tak i złych/2. przykazanie/3. mimo wielkich ostrzeżeń u mnie burza przeszła łagodnie bes wichury i grzmotów, na szczęście troche popadało po obiedzie więcej, a w nocy trochę;4. życzę miłego tygodnia i pogody ducha...
