ZRYWAĆ KWIATY I GWIAZDY
Kocham ludzi, którzy żyją wokół mnie. Kocham radość i dlatego radość przychodzi do mnie. Kocham przyjaźń, i dlatego zrywam gwiazdy, a mój dzień jest pełen szczęścia. Nie muszę niczego posiadać, by móc się wszystkim cieszyć. Jest tego tyle, gdy patrzę na drobiazgi i na małych, prostych ludzi. Jest tyle niespodzianek i tyle cudów, które odkryłem, mając otwarte i zamknięte oczy. We wszystkich rzeczach pozostała pamiątka po utraconym raju. Wiem, że nie jest łatwo trafić do nieba; ale wiem też, że to zupełnie niemożliwe, by niebo nie przyszło do mnie.
Niebo powinno zaczynać się na ziemi wszędzie tam, gdzie ludzie są przyjaciółmi i przekazują sobie dobro. Ale na każdym niebie sa chmury. Nie zawsze jestem w dobrym nastroju. Przyjaźnie mogą uschnąć jak śliwki. To nie problem ani powód, by spuszczać nos na kwintę. Przyjaźnie niczym zasuszone śliwki: wystarczy trochę wody, a znów napęcznieją.
Życie: wielka przygoda z Bogiem i ludźmi na świecie światła i ciemności. Nie pragnę być bohaterem ani męczennikiem, tylko duszkiem, który zrywa zapomniane kwiaty i śmieje się z mocarzy siedzących na tronach pieniądza i władzy.
31 maja