niestety nie znam nazwy tego kwiatuszka...

NAUCZYĆ SIĘ ŻYĆ I UMIERAĆ

Wielu ludzi znasz mniej lub bardziej powierzchownie. Ale jednego człowieka musisz znać dokładnie, a nawet wtedy nie zawsze przenikniesz, dlaczego tak czuje i dlaczego jego namiętności wybuchają czasami jak wulkan. Jest jeden człowiek, z którym musisz codziennie żyć i od którego nie łatwo jest ci się uwolnić. Ten człowiek siedzi w twojej skórze. Tym człowiekiem jesteś ty.
A teraz powiem coś osobliwego: aby nauczyć się żyć, musisz nauczyć się umierać. Aby być szczęśliwym musisz pozbyć się masy rzeczy: między innymi uwolnić się od własnego egoizmu, od chorobliwego uporu, od swojej zachłanności.
Ale jak? Nie musisz zaraz szaleć. Najlepszym nauczycielem jest zwykłe codzienne życie. Ciągle to samo, te same twarze, te same zajęcia. Te same codzienne kłótnie, nieuchronne zatargi. Ciągłe życzenia, które nie są spełniane. Ciągłe nieporozumienia i porażki. Wszystko to szlifuje cię, jak szlifuje się diament. Boli, wiem, a czasami się nie udaje. Ale nie ma innej drogi do wewnętrznego pokoju jak ta, która przebiega w cieniu krzyża. Jest to wielkanocna droga do zmartwychwstania, do radości.

8 kwietnia