i już tyle czasu minęło a ja zatraciłam się w tym całą sobą i ciągle mi mało, chcę więcej i więcej i tak naprawdę jeszcze w to nie wierzę, jeszcze to do mnie nie dotarło, mogę z czystym sumieniem wykrzyczeć światu, że jestem szczęśliwa, bo mam kogoś kto darzy mnie tak samo mocnym uczuciem, jak ja jego, kto zawsze jest przy mnie, kto znosi moje wszystkie humorki, fochy czy też całą wredotę, która co jakiś czas ze mnie wypływa, kto nigdy się nie poddaje, kto jest w stanie znieść tęsknotę, byleby tylko trwać w tym uczuciu, kto kocha mnie za to jaką jestem, a nie jaką bywam.