'' Celwiskoza '', kominy...

Dzień dzisiejszy

Godność człowieka haniebnie się depcze
Na Ziemi zbolałej mych przodków,
Tyran krew ludzką łapczywie chłepce.
Podległe mu wszelkie środki.

Kraty żelazne zaćmiły nam słońce,
Dusze nam spętać gotowe.
Powietrze w mym kraju nieufne, cuchnące,
Zaborców swoista brzmi mowa.

Lud potępiony już padł na kolana,
Pochodnia mu więcej nie świeci.
Przyszłość stracona, krwawią wciąż rany,
O litość wzywają dzieci...

Wiara się chwieje płonącą tu świecą,
W porywie wiatrów szalonych
Ku niebu modły nieszczęsnych wciąż lecą,
Szukają nadziei straconej.

Niebo się chmurzy, obłoki płaczą
Nad krajem fatalnym, zgnębionym.
I krukiem czarnym los kracze i kracze...
Czernobyl wydaje swe plony...

Maria Sulima.

https://www.opuszczone.net/celwiskoza

https://celwiskoza.pl/