Podczas powodzi w 1813 jej koryto uległo zamuleniu, zamieniając się stopniowo w bajoro, do którego uchodziły kanały ściekowe z Kazimierza i Stradomia. Podejmowano próby oczyszczenia koryta, w 1866 roku pojawiły się nawet plany zachowania Starej Wisły jako otwartego kanału, otoczonego zielenią oraz dwoma pasami jezdni. Ostatecznie jednak, w 1873 roku, Rada Miejska zdecydowała o jej całkowitym zasypaniu.