Pałac Ministra Skarbu.

Zbudowany został w latach 1825-30 przez Antonio Corazziego. Zawiera w sobie pozostałości dawnego XVIII-wiecznego pałacu Wiśniowieckich i Ogińskich. Powstał jako rezydencja ministra Ksawerego Druckiego-Lubeckiego. Pałac integralnie związany był z budynkiem Giełdy i Banku z lewej strony i gmachem Komisji Rządowej po prawej.

Jest wybitnym przykładem architektury klasycystycznej i nawiązuje w swoich formach do renesansu włoskiego. Przebudowywany w XIX w. na gimnazjum żeńskie, częściowej rewaloryzacji doczekał się w latach 1919-21, kiedy Marian Lalewicz prowadził tu prace restauracyjne, gdyż w gmachu miały się mieścić biura rządowe. Zrujnowany w dniach Powstania Warszawskiego, odbudowany został w latach 1950-54 pod kierunkiem Piotra Biegańskiego. Obecnie mieści biura i sale recepcyjne Urzędu miasta stołecznego Warszawy.