Kościół św. Jacka (Dominikanów).

W latach 1610-1612 budowę kościoła rozpoczął Jan Włoch, do 1612 roku ukończono prezbiterium, do 1626 roku korpus, a do 1639 gotowy był cały kościół.
W przedrozbiorowej Warszawie kościół uważany był za największy i najbogatszy. W ramach represji po powstaniu styczniowym Dominikanie zostali eksmitowani w 1864 roku, kościół i klasztor odzyskali dopiero w 1947 roku. W okresie międzywojennym w kościele pojawiło się wiele płyt pamiątkowych, w tym np. brązowa płyta Jana Kilińskiego.

W klasztorze podczas powstania warszawskiego mieszkał pułkownik Karol Ziemski ps. „Wachnowski”, dowódca grupy Północ. W 1944 roku świątynia została zbombardowana, grzebiąc w podziemiach około tysiąc ukrywających się tu mieszkańców. Odbudowana w latach 1947-1968 ciągle należy do Dominikanów.