Przy oknie

Wiem... Siadłaś teraz przy oknie

I patrzysz...

Kasztan pożołkły przed twym oknem stoi

I liście roni... jesienne liście...

Deszcz kropi... kasztan moknie,

Wiem: siadłaś teraz przy oknie,

Jesienią ci się w dobrych oczach smutki,

Te twoje smutki: dziwne... przypomniane...

Lecą, lecą z kasztanu liście,

Powiędłe, obłąkane,

Szelestnie naziem się kładą,

Żałobnie... złociście...

— A może świeci słońce?
J.Tuwim