...

Ufałam, wierzyłam...
Byłeś oparciem, moim nauczycielem.
Teraz wszystko się zmieniło i nigdy nie będzie jak dawniej.
Zbyt wiele słów,
Zbyt wiele wylanych łez.
Cierpiałam, Ty też cierpiałeś,
Płakałam, Ty też płakałeś...
Żadne z nas nie otarło łez, nikt nie wyciągnął ręki.
Uczucia głęboko skrywane, kamienne twarze.
Nikt nie miał odwagi...
Puste słowa? Bolesne...
Głębokie myśli? Przekazane?
Przeprosiny? Szczere?
Koniec, czy początek?
Wiele pytań, żadnych odpowiedzi.
Nigdy się nie dowiem, co tak naprawdę myślałeś.
Wiem, że bolało obie strony.
Którą mniej, a którą bardziej nieistotne.
Jeśli zraniłam-przepraszam...