Dzięcioły zielone to po prostu mrówkojady ze skrzydłami. Są do pobierania takiego pokarmu idealnie przystosowane. Wielki dziób służy im w tym przypadku do rozgarniania ziemi, pod którą kryją się mrówki, dlatego też nie musi być tak mocny jak u pozostałych kuzynów. Największym fenomenem jest jednak ich język. Wszystkie dzięcioły mają długie, wężowate języki, jednak u dzięciołów zielonych ta część ciała osiągnęła wyjątkowe rozmiary. Ptaki te potrafią wysunąć swój klepki, kleisty język nawet na 10 cm poza koniec dzioba. Dzięki temu mogą swobodnie wyciągać swoje przysmaki nawet z najwęższych szczelin i zakamarków.

Najtrudniejszym okresem dla dzięciołów zielonych jest oczywiście zima. Ptaki te nie są w stanie, tak jak inne dzięcioły, rozłupywać twardej kory w poszukiwaniu owadów kryjących się w pniach drzew. Jednak pomimo trudnych, zimowych warunków nie opuszczają naszego kraju i nadal, nawet pod śniegiem, próbują szukać swojego ulubionego mrówczego przysmaku.

W razie potrzeby są w stanie kopać metrowe nory pod śniegiem, aby dobrać się do jakiegoś mrowiska. Jednak mimo wszystko w przypadku długich i bardzo śnieżnych zim, wiele ptaków nie jest w stanie przetrwać i ginie. Stąd też dzięcioł zielony, mimo iż występuje na terenie całego kraju, jest ptakiem raczej rzadkim.https://ekomazury.wm.pl/88160,Skrzydlaty-mrowkojad-czyli-dzieciol-inny-niz-wszystkie.html