JEZIORO PAPROCAŃSKIE

Historia jeziora związana jest ze stworzoną nad rzeką Gostynią hutą, a dokładnie kuźnią żelaza. W 1703 roku baron Leopold Promnic wybudował na rzece Gostyni, w miejscu młyna wodnego, nowoczesną jak na ówczesne warunki, kuźnicę żelaza. W 1775 roku hutę rozbudowano i powstał pierwszy wielki piec, opalany węglem drzewnym. Chłodzenie obudowy oraz urządzenie dostarczające powietrze potrzebne do spalania było poruszane siłą wody. Stary staw młyński nie był w stanie zaspokoić tych potrzeb, a stany wody rzeki Gostyni co jakiś czas ulegały zmianom. Spiętrzono zatem wody rzeczki i zalano okoliczne łąki i bagna. Jezioro Paprocańskie jest największym tyskim zbiornikiem wodnym. Zlokalizowane jest w południowej części miasta w obrębie lasów, które są pozostałością Puszczy Pszczyńskiej. Jest to sztuczny zbiornik, który zasilany jest przez drobne cieki leśne. W części cofkowej zbiornika wykształciły się tereny bagienne, które stanowią ostoję ptactwa wodnego. Pełni on rolę rekreacyjnego akwenu wód pierwszej klasy czystości. Pojemność zbiornika wynosi 1 650 tyś. m3, powierzchnia wynosi 110 ha, a głębokość nie przekracza 2,50 m.
inf: z internetu.