Racibórz

Kamienna statua ku czci Niepokalanego Poczęcia Maryi zdobi raciborski Rynek od 1727 roku. Stanowi fundację pobożnej hrabiny Marii Elżbiety Gaszyńskiej w podzięce za ocalenie miasta przed morowym powietrzem i jednocześnie wotum mające chronić na przyszłość przed innymi nieszczęściami. Autorem tej przepięknej barokowej rzeźby jest Jan Melchior Oesterreich. Oddaje ona również cześć orędownikom miasta. Od strony zachodniej widoczny jest posąg św. Sebastiana - patrona od zaraz i epidemii, od strony wschodniej posąg św. Floriana - patrona strażaków, obrońcy przed ogniem, wreszcie od strony północnej figura św. Marcelego - patrona Raciborza, który cudownie w 1241 roku ochronił miasto przed Tatarami.

Kolumnie Maryjnej od chwili powstania przypisuje się nadprzyrodzone właściwości. Legenda głosi, że jej zniszczenie zapowiadać będzie koniec świata. Ruszenie lub kopanie wokół cokołu spowoduje z kolei zatopienie miasta. Starzy raciborzanie wierzą bowiem, że przykrywa on prące z wielką siłą źródło lub kanał, który łączy Rynek z Odrą. Jak dotąd Kolumna przetrwała wszystkie zrządzenia losu. Wyszła cało z ostatniej wojny choć znajdujące się wokół niej kamienice zostały zniszczone w 80 proc. Pomni legend mieszkańcy grodu wiążą lipcową powódź właśnie z wykopami wokół Kolumny. Opatrzność miała też dawać wiele innych znaków. Ostatnim z nich miało być odkrycie tuż przy kościele p.w. św. Jakuba zapomnianego cmentarzyska. Kilka dni przed ulewnymi lipcowymi deszczami odkopano tam grób karła - postaci o dziwnej budowie, z dużą głową i wątłym tułowiem. Mówi się również, że kopiąc wokół kościoła św. Jakuba sprowadzono na miasto klątwę pogańskiej bogini Żywi, której świątynia stała tu ponoć we wczesnym średniowieczu.