w domu bez miłości...

Ona w białym welonie, On w garniturze cudnym…
Nie wie jak bardzo skrzywdzi ją za chwile…
Dzień piękny, słońce opala twarze. Ona z zachwytu wyjść nie może…
Kocha Go najbardziej na świecie, przecież przynosił jej róże, obdarowywał prezencikami jej mamę, tacie nie szczędził słów uznania. Takiego go pokochała, zawsze szarmancki, kolacyjki w dobrych restauracjach, drogie dyskoteki, wciąż zagraniczne wycieczki, szaleńcze wypady za miasto. Nic nie wskazywało, że niedługo to będzie trwało…
Przyjechał z ślubnym bukietem, uśmiechem zniewolił wszystkich.
Pobłogosławili rodzice, już czas by do kościoła jechać.
Wszyscy odświętnie ubrani, za chwile stanie się ta szczęśliwa chwila, gdy już Bóg złączy ich na wieki. Jeszcze tylko obrączki na palce i dokonało się …
Przyjęcie w szczęściu i wielkiej radości do rana trwało…
Nazajutrz już nie było za wesoło…W popłochu wszystko …Ona pobita cała….Spojrzała na przyjęciu na kilku gości zbyt ochoczo jak On to ujął, teraz zazna piekła…On nie zgadza się na nic. Ona wyjść z domu nie może. Nikogo nie przyjmuje, czuje się coraz gorzej. Gdy dzwoni do rodziców on zawsze jest przy rozmowie, uśmiechać się musi, kłamać, że jest dobrze…Za długo to trwa…Nic z miłości nie zostało…On już się nią nie zachwyca, poniża i bije…
Błysk noża, jedna chwila, kałuża krwi, On już nie żyje….Nikt nic nie widział…Ona uciekła, rzuciła się z mostu nie chciała już żyć…Skończyła udrękę…Nic nie pozostało, prócz kałuży krwi w domu bez miłości….