Zegar tyka kazdemu , ucieka czas, ucieka szczescie...
Z kazdym dniem coraz mniej go - nie wiecej.
Zycie tak szybko uplywa, wraz z nim i szczescia ubywa...
I choc marzenia powoli sie spelniaja - to coz z tego?
Skoro i tak pelni szczescia nie daja.
Nurtujace umysl pytania zmuszaja do myslenia...
Czy urodzic sie by umrzec to sens naszego istnienia?