Kamienica "Siedmiu Wdów, Pięciu Panien" przy skrzyżowaniu ul. Garbary z ul. Wszystkich Świętych w Poznaniu. Jeden z najstarszych budynków Garbar, wzniesiony został ok. 1808 r. przez właściciela parceli Jakuba Jana Tazlera, Jako jeden z nielicznych nie podzielił losu większości domów z owego okresu, które uległy przebudowie lub rozbiórce w celu wzniesienia wyższych i efektowniejszych kamienic. Budynek, który obecnie przeznaczony jest na cele usługowo-mieszkalne, został wpisany do rejestru zabytków 20.02.1960 r. Kamienica jest przykładem zabudowy powstałej w okresie Prus Południowych po fatalnym w skutkach pożarze Poznania w kwietniu 1803 roku, kiedy spłonęła doszczętnie niemal cała zabudowa Garbar i po powołaniu przez administrację pruską w 1804 r. pięcioosobowej komisji Retablissement (odbudowy). Kamienica wyróżnia się prostą formą architektoniczno-przestrzenną na tle wyższej, późniejszej zabudowy Garbar. Intrygująca nazwa kamienicy pochodzi od Zakładu dla Siedmiu Wdów i Pięciu Panien, który miał tu swoją siedzibę od momentu zakupienia budynku w 1852 r. aż do wybuchu II wojny światowej.
Nazwa schroniska zmieniała się w zależności od składu pensjonariuszek, aż utrwaliła się w formie Zakładu Siedmiu Wdów i Pięciu Panien, jak pisał ks. Kazimierz Bajerowicz w 1909 r.
(net)


˜”*°•.˜”*°••°*”˜.•°*”˜ .•*˜˜”*°•.˜”*°••°*”˜.•°*”˜

https://www.youtube.com/watch?v=0fsnlgi7d4A

dodane na fotoforum:

• Miasto Poznań
• Stare budynki
• Architektura