MIŁEGO WIECZORU KOCHANI!

(smutno wyglądają moje jesienne,zmoknięte róże)

To już pora spadania niezerwanych jabłek,
pora na grę żółtości,brązów i czerwieni,
pora szeleszczących liściastych dywanów
i gry nastrojowych wieczornych półcieni...

Pora na brylanty z rosy na pajęczych niciach ,
pora na wieczorną na kanapie bliskość -
wśród świec,pod kocem,z kubkiem gorącej kawy -
trzeba podumać nad dawnych wspomnień walizką...

To już pora jesiennej nostalgii - tej,co czasem boli -
za przemijaniem i za ludźmi,których już nie ma...
Pora by,jak zasypiająca ziemia wrzucić \\\"niższy bieg\\\"
i spokojnie pisać dalej swój życiowy,jesienny poemat...

Więc nie szukam czarodziejskich wróżb i znaków -
dobrze wiem,że czas się nie zatrzyma,więc jakby nie było -
jesienną porą będę afirmować,zachwycać się i kochać życie...
Dopóki trwa,dopóki się jeszcze nie skończyło...
/B.Leszczyńska/

https://reduction-image.com/mpeg-creation2/temp/o0jcq5916unaqa3jheo14ujmc4/indexweb.htm

POZDRAWIAM CIEPLUTKO!